Practical Method - Tai Chi Gdynia

Practical Method

Wprowadzenie

Praktyczna Metoda Stylu Chen Taijiquan (Chen Style Taijiquan Practical Method) jest jedną z odmian Taijiquan. Określenie to zostało wprowadzone formalnie przez twórcę tego systemu - Wielkiego Mistrza Hong Junshenga - w jego książce zatytułowanej "Praktyczna Metoda Stylu Chen Taijiquan" wydanej w 1988 roku. Praktyczna Metoda Stylu Chen Taijiquan jest dziedzictwem i kontynuacją oryginalnego nauczania Wielkiego Mistrza Chen Fake, którego Hong Junsheng był najwybitniejszym uczniem. Hong Junsheng tworząc tę odmianę Taijiquan, zachował oryginalną choreografię form nauczanych przez Chen Fake, wydobywając jednocześnie "na zewnątrz" ukryte w nich zastosowania bojowe. W ten sposób ruchy w formach i ich zastosowania stały się identyczne.

Praktyczna Metoda Stylu Chen Taijiquan to najbardziej dokładne i głębokie zrozumienie pełnego zakresu Taijiquan stylu Chen.

Założenia

Założenia (dogmaty) Praktycznej Metody Stylu Chen Taijiquan:

• Intencja umysłu
  Ponieważ oryginalne formy Taijiquan zostały zaprojektowane do celów bojowych, należy znać bojowe znaczenie każdego ruchu. Wiedza ta zwiększa szansę na prawidłową praktykę sztuki, co z kolei zapewnia sukcesy na polu sztuk walki, zachowania zdrowia czy rozwoju duchowego.

• Nawyki
  Nauka Taijiquan to kształtowanie nowych nawyków służących do budowania nowej struktury ciała i sposobów użycia tej struktury. Praktyczna Metoda Stylu Chen Taijiquan zakłada, że naturalne ludzkie ruchy nie są zgodne z naturalnymi ruchami w przyrodzie i w związku z tym należy nauczyć się ruchów i zachowań zgodnych z naturą. Wykształcone u każdego dojrzałego człowieka negatywne nawyki ruchowe muszą być zastąpione nowymi, pozytywnymi nawykami zgodnymi z siłami natury.

• Motywacja
  Taijiquan jest nauką "nowego", które ma zastąpić "stare". Sposoby działania w przeszłości muszą być przewartościowane w odniesieniu do nowych nawyków i zasad.

• Zasady
  Zasady Taijiquan bazują na pojęciach filozofii Taoizmu. Tworzą one system całościowy i tak muszą być nauczane. Nie wolno rozdzielać tych zasad na potrzeby ucznia.

Charakterystyka

Kilka ważnych cech Praktycznej Metody Stylu Chen Taijiquan:

• W metodach treningowych "Gong" i "Fa" występują jednocześnie. Oznacza to, że ruchy w formach praktykuje się dokładnie tak, jak są one stosowane w ćwiczeniach tzw. "pchających dłoni" i w walce. Przed powstaniem Praktycznej Metody uczniowie byli uczeni najpierw form a później zastosowań. Mechanika i ruchy ciała przy zastosowaniach nie zawsze były zgodne z tymi, które praktykowano w formach. Stanowiło to pewną przeszkodę w procesie uczenia się, którą wyeliminowało podejście Honga. W metodzie Honga uczniowie od początku uczą się takich zasad struktury i mechaniki ciała, które będą występowały na każdym etapie nauki. Eliminuje to zamieszanie i ułatwia studentowi podążanie do celu, jakim jest opanowanie techniki. Podejście takie skraca także czas osiągnięcia biegłości w sztuce.

• "Yin" i "yang" muszą być obecne w każdym działaniu. Na głębszych poziomach metoda Honga zapewnia rozumienie i doświadczanie interakcji "yin" i "yang", oraz uczy działań, które wymagają postrzegania rozdzielenia "yin" i "yang". Integracja "yin" i "yang" nie jest kwestią pustej retoryki - przykładowo, studenci Praktycznej Metody są w stanie poruszać się w sposób, który można nazwać "wycofaniem się do przodu".

• We wszystkich ruchach, kończyny (ręce, stopy i głowa) mogą poruszać się tylko na zewnątrz, podczas gdy pozostałe części ciała (łokcie, tułów i biodra) muszą poruszać się tylko do wewnątrz - w kierunku Dantian.

• Jasne wytyczne podane są dla funkcji oczu. W większości systemów Taijiquan, nauczyciele mówią, że oczy powinny zawsze podążać za ręką lub inną częścią ciała. Hong zauważył, że takie działanie oczu powoduje kołysanie ciałem, gdyż ruchomy punkt skupienia (odniesienia) nie zapewnia właściwej interakcji poszczególnych części ciała (stawów). Oczy muszą funkcjonować niezależnie od reszty ciała. Takie działanie pozwala na prawidłowe ustawienie i struktury, i właściwą sekwencję aktywizowania poszczególnych stawów.

• W systemie jest wyraźnie określona różnica między "ruchem" i "obrotem" (rotacją) - każde działanie składa się z konkretnych "ruchów" i "obrotów". Każde działanie jest wynikiem skoordynowanych "ruchów" i "obrotów".

• Wymaganiem dla kierunku ruchu i ustawienia struktury jest kąt 45 stopni. Ruch w kierunku 45 stopni względem płaszczyzny pionowej i poziomej jest najbardziej efektywnym sposobem działania z energią przeciwnika. Stosowanie tej zasady w treningu znacząco przyspiesza opanowywanie sztuki.

Podstawy

Wielki Mistrz Hong Junsheng określał Taijiquan, jako sztukę "Peng" - złożone manipulowanie energią podczas wykonywania Taijiquan. Energia "Peng" jest generowana podczas właściwego wykonania, koordynacji i synchronizacji dwóch krążeń: "pozytywnego" (positive circle) i "negatywnego" (negative circle). Te dwa krążenia, obejmujące między innymi obroty i skręty tułowia i ramienia, to odpowiednio zaprojektowane ćwiczenia, które są uważane za najbardziej podstawowe w treningu Taijiquan.